Vigdís Grace og Elísa Björt búa í sitthvorri heimsálfunni þar sem margt er ólíkt. Skólar, vinir og kúltúr hafa mikil áhrif á stelpurnar tvær. Elísa býr á Spáni meðan Vigdís býr í Afríku. Þær báðar eru búnar að vera staddar á þeim stöðum í sirka 2 og hálfan mánuð, þær eru báðar eru í Ásgarðsskóla og búa 7000 km frá hvor annarri, það tekur 1,460 klukkutíma gangandi á milli staða. Spánverjar eru þekktir mest sem kaþólskir trúar en þar á meðan eru Afríku búar með flest öll trúarbrögðin en trúa helst á rétttrúnað/orthodox christian og múslimatrú. Fyrsta sem Elísa tók eftir var bara að hitinn og húsin eru allt öðruvísi en þar á meðan fannst Vigdísi breytingin mikil frá samfélagi og skóla. Vigdís gengur í einkaskóla með ameríska kennara meðan Elísa er í fullum skóla í Ásgarðsskóla. Elísu finnst fínt í Ásgarðsskóla eina sem er það erfiðasta er félagslífið, annars er allt fínt. Vigdís er í ásgarði og amerískum einkaskóla sem heitir QSI, hún segir að ásgarður er æðislegur því þá fær hún séns á því að tala við íslenska kennara og nemanda, og fá sénsin á því að halda íslenskunni því hún er svo dýrmæt. En í ameríska skólanum og líkar við allt nema stærðfræði og vísinda kennarann sinn.
Hvernig ganga dagarnir fyrir stelpunum
Hjá Elísu vaknar hún alla morgna klukkan 8 á spænskum tíma og byrjar í tíma 9. Hún fer vanalega alltaf með hundana áður en tíminn byrjar. Þegar skólinn er búinn eyðir Elísa tímanum með fjölskyldunni sinni og þau reyna alltaf að gera eitthvað skemmtilegt á daginn. Vigdís vaknar í Afríku klukkan 7 á dj tíma. Ameríski skólinn hennar byrjar klukkan 7:30 og endar 14:30. Þegar skólinn hennar er búinn þá fer hún í kirkju að syngja með nunnum eða hún fer dýra athvarf að bjarga dýrum aðallega samt um helgar. Það sem gerði Elísu hissa með Spán var að það eru lausir kettir út um allt, bara villikettir. En dýraathvörfin reyna alltaf að bjarga þeim. Þar á meðan er það akkúrat hundar í Afríku sem ganga lausir og eiga engan stað til að lifa á. Það sem Elísa upplifir á Spáni er að karlarnir eru mikir karlakarlar og líta á konur sem bara hlut, þeir hugsa ekkert hvað þeir eru að segja og maður þarf alltaf að passa sig á að vera aldrei einn á ferð og ekki að tala við ókunnuga. Fólk kemur fram við Vigdísi eins og listaverk, sum fólk hafa aldrei séð hvítt fólk áður og dást þá af henni. En síðan er líka rasismi gegn hvítu fólki sem maður heyrir ekki mikið um. Móðir Vigdísar fann sárt fyrir þessum rasisma, kona kom og hrifsaði í hárið á henni svo hún datt næstum í gólfið. Hugsa sér öll þessi menning sem við höfum á Íslandi er svo sterk, miklu fallegri og örugg þjóð. Sem sýnir hvað við eigum að vera þakklát fyrir okkar litlu þjóð.
Comments
Post a Comment